08.02.2016

Ladynews․am-ի Հյուրասրահում դերասան, սցենարիստ եւ պրոդյուսր Դավիթ Աֆրիկյանն է:

Հանդիսատեսը Դավիթ Աֆրիկյանին հիշում է դեռևս «ԳՈՅ» թատրոնից, որտեղ որպես դերասան հանդես էր գալիս 2006 թվականից։ Տարբեր կերպարներ է մարմնավորել մի շարք ներակայացումներում, այդ թվում՝ «20 րոպե հրեշտակի հետ», «Ամպրոպ», «Սիրո ապարդյուն ճիգերը», «Իմ Մահը», «451 աստիճան ըստ Ֆարենհայթի», «Մարատ Դը Սադ», «Մակբեթ» և այլն: Նկարահանվել է հայ-ամերիկյան «Show time» գեղարվեստական ֆիլմում, «Որն է իրական» կինոնկարում: «Երևանի թատրոնի և կինոյի պետական ինստիտուտ»-ի դերասանական բաժինն ավարտած Դավիթ Աֆրիկյանը լայն ճանաչում ստացավ «Շանթ» հեռուստաընկերությամբ հեռարձակվող «Սահմանին» գեղարվեստական ֆիլմից, որտեղ մարմնավորել է Կարենի կերպարը:

-«Գոյ» թատրոնում են սկսվել ձեր առաջին քայլերը որպես դերասան: Ինչպիսի՞ զգացողություններ ունեիք առաջին անգամ բեմ բարձրանալիս:

-Նախ նշեմ, որ պատիվ եմ ունեցել սովորելու Արմեն Մազմանյանի արվեստանոցում:Արմեն Աղասիչը եղել է իմ վարպետը: Մենք դեռ նոր էինք ընդունվել, երբ «Գոյ» թատրոնը գնում էր հյուրախաղերի և մեր կուրսից երկու տղաներ ընդգրկվեցին «Իմ մահը» ներկայացման մեջ:Ես այդ երկուսից մեկն էի: Խմբի ամենակրտսերը ես էի ու առաջին անգամ պետք է բեմ բարձրանայի:Առաջին բեմելը կայացավ Եգիպրոսում: Եվ այն զգացողությունները, որոնք այդ ժամանակ ունեցա, անկրկնելի, աննկարագրելի էին:

-Ինչպե՞ս տեղի ունեցավ թատրոնից դեպի հեռուստատեսություն անցումը:

-Ուսանող տարիներիս սկսել էր զարգանալ «սերիալ» երևույթը:Ամեն ամիս և սերիալում, և ֆիլմում նկարահնվելու առաջարկ էի ստանում, սակայն Աղասիչը չէր թողնում, ասում էր. «Սկզբից սովորիր, հասկացիր ով ես»: Հիմա հասկանում եմ, որ ճիշտ է արել: Դու պետք է հասկանաս, որ դերասան ես, և ինչպես ասում էր Արմեն Մազմանյանը՝ քո «փեշակին» պետք է լավ տիրապետես: «Դերասան» բառն այսօր շատ է արժեզրկվել: Չեմ ընդունում նաեւ դերասանական ստուդիաներ հասկացությունը: Միացյալ Նահանգներում նույնպես նման դպրոցներ կան, սակայն այն չի կարելի համամետալ մեր ստուդիաների հետ:

-Հանդես եք եկել նաեւ որպես պրոդյուսր եւ սցենարիստ: Ինչպիսի՞ն է այս դեպքում արդեն պրոդյուսր և սցենարիստ Դավիթը:

- Պրոդյուսրի աշխատանքը, սցենար գրելը շատ հետաքրքիր են: Ես ինձ սցենարիստ չեմ համարում: Ունեմ դերասանի կրթություն և դերասան եմ: Սա պարզապես կարելի է կոչել նախասիրություն: Որպես սցենարիստ հիմա աշխատում եմ մի մեծ նախագծի վրա, ֆիլմի նախապատրաստական աշխատանքներն արդեն ընթացքի մեջ են: Երեք տարի է, ինչ սցենարը մշակվում է և ծրագրում ենք ամռանը նկարահանել: Ժանրը կոմեդիա է, սակայն ոչ այն կոմեդիաներից, որոնք սովոր ենք տեսնել: Այս ֆիլմում նույնպես հանդես կգամ որպես գործադիր պրոդյուսր:

-«Սահմանին» հեռուստասերիալում մարմնավորում եք Կարենի կերպարը: Կպատմե՞ք դերասանական մրցույթի ընթացքի և կերպարի ընտրության մասին:

-«Շանթ» հեռւոսատաընկերությունից զանգահարեցին, իմացա, որ բազմասերիանոց գեղարվեստական ֆիլմ է ու առաջարկն ինձ հետաքրքրեց: Հաջորդ օրն առավոտյան գնացի հեռուստաընկերութուն: Նույն օրը դերը հաստատվեց, և հաջորդ օրը արդեն նկարահանման էի: Նկարահանումները շատ հետաքրքիր, ուրախ և զվարճալի են անցնում, բայց միևնույն ժամանակ բարդ, սակայն ես բարդությունների և փորձարկումների սիրահար եմ:

-Հարցազրույցներից մեկում նշել եք. «Ամեն կերպարի վրա աշխատելիս կամա, թե ակամա դերասանը որոշ չափով ներ է դնում իր անձի որոշակի գծեր»: Դավիթի ո՞ր գծերն եք ներդրել Կարենի կերպարի մեջ:

- Ընկերասիրությունը: Առհասարակ սերն ինձ մոտ միատեսակ չէ․ ես սիրում եմ ընկերոջս, մեր բակի ծառերը, թռչուններին, սիրում եմ ամեն ինչ: Իմ և Կարենի նմաննություններից մեկը ընկերոջ հանդեպ միանման սեր ունենալն է: Ֆիլմում կար տեսարան, երբ Կարենի աչքերը լցվում են ընկերոջ համար, ես պատկերացրեցի այն պահը, թե ինչպես է թուրքը տանում ընկերոջս, ու ակամա աչքերս իսկապես լցվեցին: Ես կարողացա կառավարել ինձ ու իրապես լաց չլիներ, բայց, եթե Դավիթը լիներ՝ գուցե արտասվեր, քանի որ իմ էությամբ փխրուն եմ: Հավանաբար դա նաեւ իմ համաստեղության նշանից էլ է գալիս․ կշեռքներն ավելի զգայուն են: Հայրենասիրության հետ մեկտեղ ես տաքարյուն եմ, բայց Կարենը հավասարակշռված է․ եթե գիտի վտանգ կա՝ չի գնա, իսկ ես նույնիսկ իմանալու դեպքում կգնամ:

-Նկարահնումներից դուրս ինչպիսի՞ն է Ձեր առօրյան:

- Շատ եմ սիրում դաշնամուր նվագել: Կրթություն չունեմ, բայց ինքնուս սովորել եմ: Շատ եմ սիրում երգել․ երգը, կարելի է ասել, իմ տարերքն է:

-Այդ դեպքում ինչու՞ դերասան և ոչ՝ երգիչ:

- Եթե գամ ավելի վաղ ժամանակներից, ապա ես պետք է բժիշկ դառնայի, սակայն եկա թատերական ինստիտուտ: Պարապում էի բժշկական համալսարան ընդունվելու համար, սակայն այնպես ստացվեց, որ չընդունվեցի: Եղբայրս արդեն ավարտել էր ռեժիսորական ֆակուլտետը, ինձ էլ տարավ Ռուբեն Մարուխյանի մոտ՝ ռեժիսորական նախապատրաստական դասերի։ Այդտեղ հասկացա, որ ամեն դեպքում պետք է դերասան դառնամ: Մասնակցեցի ընդունելության քննություններին: Միավորներս բարձր էին, անվճար հիմունքներով ընդունվեցի, սովորեցի ու ավարտեցի: Դերասան դառնալով շատ չեմ շեղվել իմ կյանքի ուղղուց, քանի որ բժիշկը բուժում է մարդու ֆիզիկական հիվանդությունը, իսկ դերասանը՝ հոգևոր:

-Դավիթի ո՞ր հատկանիշը, որը միշտ թաքցրել եք, կցանկանայիք մարդիկ ճանաչեին:

-Այսօր մեր առօրյան, ժամանակակից ապրելակերպը, այս դարը ես չեմ սիրում: Չեմ ընդունում ժամանակակից տեխնոլոգիաների հետ քայլելը: Հիմա այնպիսի արժեքային համակարգում ենք ապրում, որ մարդիկ մոռացել են միմյանց հետ շփվելու ձևը: Մարդիկ գնահատում են նյութականը: Ես նախընտրում եմ իմ ընկերների հետ ինչ-որ գողտրիկ տեղում նստել ու Հախվերդյանի երգերը լսել: Ժամանակ առ ժամանակ մտածում եմ․ եթե հիմա է այսպես, ապա մի քանի տարի անց ինչպե՞ս կլինի, երբ ես զավակներ ունենամ:

-Ազա՞տ է արդյոք Դավիթ Աֆրիկյանի սիրտը:

-Հիմա կողակից չունեմ ու, եթե անկեղծ լինեմ, ներկայումս չեմ ուզում ունենալ, քանի որ պատասխանատվություն եմ կրում իմ ցանկացած քայլի համար: Անձնականի դեպքում նույնպես պետք է ամբողջությամբ նվիրվեմ դրան և ուշադիր լինեմ, որ ամեն ինչ ճիշտ լինի: Շատ եմ ուզում երեխա ունենալ․ կյանքի հրաշքը դա է: Աշխարհիս հանճարեղ ներկայացումը կամ ֆիլմը չի կարող համեմատվել այդ հրաշք երևույթի հետ, որը կոչվում է երեխա, երբ երկու մարդկանց հարաբերություններից ծնվում է «պուճուր մարդ»: Բայց հիմա գտնում եմ, որ չեմ կարող ինձ լիարժեք տրամադրել այդ ամենին․ այդ դեպքում պետք է այլևս չզբաղվեմ իմ մասնագիտությամբ:

-Այնուամենայնիվ ինչպիսի՞ն պետք է լինի աղջիկը՝ Դավիթի կողքին լինելու համար:

- Առաջին հերթին պետք է ինձ ընդունի այնպիսին, ինչպիսին կամ: Ինձ հետ եղել է, երբ փորձել եմ մարդկանց մեջ ինչ-որ բան փոխել, բայց անհնար է մարդու էությունը փոխել: Նա կարող է որոշ ժամանակ լինել այնպիսին, ինչպսիսին դու ես ուզում, սակայն գալու է մի ժամանակ, երբ փորձելու է այդ կապանքներից ազատվել: Իմ կողակիցը պետք է բանիմաց լինի, և կապ չունի նրա մասնագիտությունը: Շատ խանդոտ եմ, բայց նա չպետք է խանդոտ լինի:Ես դիմացինին տալիս եմ լիարժեք ազատություն, քանի որ վստահում եմ նրան: Իմ կողքին լինելու համար նա պետք է հասկանա և ընդունի այն կյանքը, որը ապրում եմ: Ես շատ եմ սիրում գեղեցիկը, գեղեցիկ կանանց, բայց միայն դա բավական չէ:

-Հումորով եք երևում: Ի՞նչ տեղ է զբաղեցնում հումորը Ձեր կյանքում:

- Շատ եմ սիրում ծիծաղեցնել մարդկանց: Շատ շփվող եմ, անմիջապես ընկերանում եմ, կատակներ անում, եթե դիմացինս համարժեք է նայում այդ երեւույթին: Հումորին շատ մեծ տեղ եմ տալիս և հենց դրանով է պայմանավորած այն, որ աշխատում եմ հումորային սցենարի վրա: Ժպիտը շատ լավ է, առողջարար, այն ծնում է բազմաթիվ վիտամիններ ու թեթեւացնում է հոգեւոր աշխարհը: Ժպիտն այսօր պակասում է մեր ազգին: Նույնիսկ կոնֆլիկտային իրավիճակներում փորձում եմ հումոր անել, որպեսզի այդ ամենն անցնի:

Աղբյուր՝ LADYNEWS.am

Հարցազրույցը` Ալվարդ Հարությունյանի

Դիտվել է 8144 անգամ

19.03.2024
«Աղանդեր կերեք ընթրիքից առաջ». այստղային դիետոլոգը բացահայտել է սննդի նկատմամբ իր մոտեցման գաղտնիքները։

08.02.2024
Եթե նույնիսկ ձեր շրջապատում շատ ընկերներ ու ծանոթներ կան, իսկ սոցցանցերում բաժանորդներից շատ են հաղորդագրությունները, փաստ չէ, որ դուք միշտ աջակցություն և ըմբռնում կզգաք։

15.11.2023
Աշխատատեղը (նույնիսկ մասնագիտությունը) կարելի է փոխվել, երեխաները մեծանում և հետո ստեղծում են իրենց ընտանիքը, ընկերները կարող են գալ ու գնալ: Սակայն կանանց մեծ մասը երազում է ամուսնանալ մեկ անգամ և ամբողջ կյանքի համար:

22.08.2023
Սոմելյեի  յուրահատուկ մասնագիտության, լավագույն գինինիների ճիշտ ընտրության, դրանց պահպանման և հարակից հարցերի շուրջ է մեր հացազրույցը Մարիամ Սաղաթելյանի հետ։

16.08.2023
Դերասանուհին պատմել է ռոմանտիկ տեսարանների նկարահանումների և բարեկազմության գաղտնիքների մասին։

14.04.2023
Կորոնավիրուսային համավարակի շրջանում, երբ հանրությունը համատարած մեկուսացման մեջ էր, նոր կենսակերպը շատերին ստիպեց վերանայել իրենց կարողությունները, որոնել, գտնել ինքնաիրացման, գործունեության նոր ոլորտներ։