22.10.2012

LN-ի հյուրասրահում է Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնի դերասանուհի Ծովինար Մարտիրոսյանը:

-Ինչպե՞ս որոշեցիք դառնալ դերասանուհի:

-Երբեւէ չեմ երազել դերասանուհի դառնալու մասին: Բայց ծնված օրից անմիջական առնչություն եմ ունեցել թատրոնի հետ. մայրս վաստակավոր դերասանուհի Գրետա Մեջլումյանն է, ու կարծում եմ` գաղտնիք չէ` դերասանի տունը թատրոնն է:

-Կարծում եք, որ բացառվո՞ւմ էր՝ որեւէ այլ մասնագիտություն ընտրեիք:

-Մտածել եմ այլ մասնագիտությունների մասին, բայց վերջում կանգ եմ առել իմ մասնագիտության վրա: Հիմա հավատում եմ` ամեն ինչ էլ կարող եմ լինել. մի օր բժիշկ եմ, մի օր՝ իշխանուհի, մի օր՝ սպասուհի,  այսինքն՝ թատրոնն ու ֆիլմերը տալիս են հնարավորություն փոխելու մասնագիտությունդ անընդհատ:

-Ի՞նչ է թատրոնը Ձեզ համար:

-Շատ եմ սիրում թատրոնը, նրա հոտը. թատրոնը շնչում է, ապրում, ինչ-որ շատ բարդ օրգանիզմ է, դժվարանում եմ այսպես մի քանի բառով բացատրել:

-«Ես չեմ խաղում, ես ապրում եմ». չեմ հիշում` ում խոսքերն են, բայց կարծումեմ` լավ է ասված: Դուք կերպարը ապրո՞ւմ եք, թե՞ խաղում:

-Գուցե լավ է ասված. ես բմում խաղում եմ, իսկ ապրում եմ կյանքում: Չնայած եթե հոգիդ աշխատում է բեմում, ուրեմն արդեն իսկ ապրում է, չգիտեմ գուցե այդ երկուսը փոխկապակցված են:

-Ինչպե՞ս եք կարող անում հեռանալ կերտած կերպարից, թե՞ այնուամենայնիվ կերպարները թողնում են իրենց ազդեցությունը դերասանի վրա:

-Այդպես հաճախ է պատահում` երկարատեւ փորձերից հետո միտքդ անընդհատ մնում է կերպարի հետ, անընդհատ նրան տեսնում ես, երբ դեռ չի ծնվել: Սակայն ներկայացումը մի քանի անգամ խաղալուց հետո ե՛ւ դու ես կերպարին հանգիստ թողնում, ե՛ւ կերպարը՝ քեզ:

-Ըստ Ձեզ` ո՞րն է  դերասանի գերխնդիրը թե՛ բեմից, թե՛  էկրանից:

-Ասելիքը` ինչ ես ուզում ասել այս կամ այն դերը խաղալով: Թատրոնը միշտ համեմատում են եկեղեցու հետ. թատրոնն էլ է ընձեռում ընտրության հնարավորություն, ցույց տալիս ճիշտն ու սխալը:

-Երկար ժամանակ է` խաղում եք սերիալներում: Ի՞նչ եք կարծում, ի՞նչ է տալիս սերիալը դերասանին եւ ի՞նչ խլում նրանից:

-Կպատասխանեմ իմ օրինակով. սերիալը ինձ տվել է փորձ: Ես սիրում եմ մեր նախագիծը, խոսքս «Կյանքի կարուսել» -ի մասին է. ուսուցողական է, խաղալով հասկանում ես` կյանքում պետք է զգոն լինել: Սերիալը դերասանին տալիս է հնարավորություն միշտ լինելու աշխատանքային գործընթացի մեջ, իսկ դերասանից խլում է երեւի թե միայն ժամանակ:

-Որպես դերասանուհի` ո՞րն  եք համարում Ձեր ամենամեծ ձեռքբերումը մինչեւ հիմա:

-Ես այն երջանիկ դերասաններից եմ, ովքեր խաղում են, եւ հույս ունեմ` շատ երկար պիտի խաղամ մայր թատրոնի բեմում, իսկ ձեռքբերումների մասին խոսել դեռ շուտ է:

-Եթե Ձեզ հնարավորություն տրվեր փոխելու ինչ-որ բաներ դերասանական աշխարհում, ի՞նչը կփոխեիք:

-Թույլ չէի տա` անտաղանդները մուտք գործեն թատրոն. պետք է օգնել տաղանդավոր մարդկանց, իսկ ինչպես Ա. Պուգաչովան է ասում, «անտաղանդները իրենց տեղը միշտ էլ կգտնեն»:

-Ձեր ամուսինը` Նարեկ Հայկազյանն էլ է դերասան, եւ Դուք գրեթե միշտ միասին եք: Երբեւէ մտածե՞լ եք` եթե Դուք դերասանուհի չլինեիք,   Ձեր ընտանեկան կյանքը նույնքան կայուն կլինե՞ր:

-Ինձ թվում է` այո. վստահությունն ու հարգանքը մասնագիտություն չեն ճանաչում:

-Իսկ ամուսնու հետ վեճեր հաճա՞խ եք ունենում: Ի՞նչ վեճեր են լինում՝ ավելի շատ մասնագիտակա՞ն, թե՞ կենցաղային:

-Առանց չափազանցության, գրեթե չենք վիճում, մասնագիտական առումով կարծիքների տարաձայնություն լինում է, բայց ես լսում եմ Նարեկի խորհուրդները:

-Որպես կին եւ մայր, մասնագիտական զբաղվածության պատճառով ընտանեկան հարցերում թերացումներ շա՞տ եք ունենում:

-Ցավոք, այո՛: Որպես կին կարծում եմ` թերացումներս այդքան էլ շատ չեն. ամուսնուս կողքին եմ ե՛ւ թատրոնում, ե՛ւ նկարահանման հրապարակում, ե՛ւ տանը, իսկ երեխայիս հետ կուզեի ավելի շատ ժամանակ անցկացնել:

-Տղամարդու ո՞ր տեսակը կարող է կնոջը լիարժեք երջանկություն պարգևել:

-Նայած կին, նայած տղամարդ. խոհեմ ու խորագետ կինը երբեք չի սպասում`իրեն երջանկացնեն. երջանիկ է նա, ով կարողանում է կողքինին երջանկացնել: Ես հիմա երջանիկ եմ:

-Ձեր պատկերացումը երջանկության մասին…

-Երջանկությունն ինձ համար կենսակերպ է՝ ապրելու ու հիանալու Աստծու ստեղծածով, երբ բավարարված ես ու գոհ քո կյանքից: Ամեն մարդ էլ կարող է ինքն իրեն երջանկացնել:

-Ի՞նչ է պետք կնոջը լիարժեքության զգացողություն ապրելու համար:

-Միայն ուշադրություն եւ սեր. ես առանց սիրո մեկ օր էլ չեմ կարող ապրել:

-Ժողովրդական այսպիսի խոսք կա`«Տղամարդը ընտանիքի գլուխն է», Ձեր ընտանիքում ինչպե՞ս է:

-Այո՛, իմ երեխայի հայրը իմ ընտանիքի գլուխն է:

-Առհասարակ կարծում եք` ճիշտ կլինի՞, որ տղամարդն ու կինը ունենան լրիվ հավասար իրավունքներ, Ձեր տեսակետն ինչպիսի՞ն է այս հարցի շուրջ:

-Ո՛չ եւ ո՛չ, կինը պետք է տանը լույս, ջերմություն, հանգստություն ու սեր ապահովի, տղամարդը կնոջից պետք է բարձր լինի:

-Կպարզաբանե՞ք` ինչ նկատի ունեք «բարձր»  ասելով:

-«Բարձր»  չի նշանակում կնոջը ստորացնել. ընտանիքը պետք է նայի մի ուղղությամբ, իսկ այդ ուղղությունը պետք է առաջնորդի տղամարդը:

-Դավաճանությունը կներե՞ք, մասնավորապես ամուսնական դավաճանությունը:

-Չգիտեմ, երբեք չի կարելի ասել երբեք, բայց ինքնասիրությունս ամեն ինչից վեր եմ դասում:

-Նույնիսկ սիրո՞ւց:

-Ես պետք է սիրված լինեմ միշտ (ծիծաղում է-LN):

-Կինը պետք է ունենա…..Ավարտեք, խնդրում եմ:

-Կանացի երջանկություն, կյանքի լուսատու` երեխա, մասնագիտություն, լինի համբերատար ու իր ողջ սերը տա իր ընտանիքին:

Շողիկ Գալստյան

 Աղբյուր` LADYNEWS.am

Դիտվել է 13841 անգամ

19.03.2024
«Աղանդեր կերեք ընթրիքից առաջ». այստղային դիետոլոգը բացահայտել է սննդի նկատմամբ իր մոտեցման գաղտնիքները։

08.02.2024
Եթե նույնիսկ ձեր շրջապատում շատ ընկերներ ու ծանոթներ կան, իսկ սոցցանցերում բաժանորդներից շատ են հաղորդագրությունները, փաստ չէ, որ դուք միշտ աջակցություն և ըմբռնում կզգաք։

15.11.2023
Աշխատատեղը (նույնիսկ մասնագիտությունը) կարելի է փոխվել, երեխաները մեծանում և հետո ստեղծում են իրենց ընտանիքը, ընկերները կարող են գալ ու գնալ: Սակայն կանանց մեծ մասը երազում է ամուսնանալ մեկ անգամ և ամբողջ կյանքի համար:

22.08.2023
Սոմելյեի  յուրահատուկ մասնագիտության, լավագույն գինինիների ճիշտ ընտրության, դրանց պահպանման և հարակից հարցերի շուրջ է մեր հացազրույցը Մարիամ Սաղաթելյանի հետ։

16.08.2023
Դերասանուհին պատմել է ռոմանտիկ տեսարանների նկարահանումների և բարեկազմության գաղտնիքների մասին։

14.04.2023
Կորոնավիրուսային համավարակի շրջանում, երբ հանրությունը համատարած մեկուսացման մեջ էր, նոր կենսակերպը շատերին ստիպեց վերանայել իրենց կարողությունները, որոնել, գտնել ինքնաիրացման, գործունեության նոր ոլորտներ։