25.11.2019

Մեքենայի շարժիչն անջատեց, ավանդույթի համաձայն բարի գիշեր ասաց «երկաթյա իր նժույգին», մեխանիկորեն մի քանի տակ փակեց ավտոտնակի կողպեքն ու տուն բարձրանալիս ինքն իրեն բռնեցրեց, որ այդ օրերին հատուկ տրամադրությունը չունի։

Կանանց հետ հանդիպելիս, իր սեռական կրքերին հագուրդ տալուց հետո սովորաբար շատ զվարթ ու կենսուրախ տրամադրությամբ էր լինում, իսկ հիմա՝ ներքին լարվածությամբ է ու մտախոհ։

«Ես քեզ պե՞տք եմ»,- Կարինեի անսպասելի այս հարցը մեխվել ու բաց չէր թողնում։ Այնպես չէ, որ այս կարգի հարց առաջին անգամ էր լսում։ «Երեխայական հարցեր մի տուր», «Բա քեզ մոտ ի՞նչ եմ անում», «Պարզ չի՞», «Չի՞ երևում»։ Նման երկիմաստ պատասխաններ ինչքան ասես, որ չի տվել տարբեր առիթներով։ Ասել, դարձյալ երկիմաստ ժպիտով երկչոտ բացված խոսակցությունը փակել ու պահ հետո մոռացել է։

Այս անգամվա «իհարկե»-ն կպել ու պոկ չի գալիս։ «Իհարկե դու ինձ պետք ես, առանց քեզ օրերս դատարկ են, գործերս կարգավորեմ, տեսնենք՝ ի՞նչ ենք անում»։ Չէ, նման բան չի ասել, թեև հենց համանման մի պատասխան էր ակնկալվում։ «Իհարկե» ասաց ու վերջ։ Դրանով էլ ավարտվեց հանդիպումը։ Հերթապահ մի համբույր տվեց, քաղցր երազներ մաղթեց, իսկ հիմա այդ «իհարկեն» չի ուզում իրեն բաց թողնել։

Ինչքա՞ն։ Արդեն կես տարի է, ինչ ծանոթացել են։ Այսինքն՝ հենց այդքան էլ մտերիմ հարաբերությունների մեջ են։ Ամեն ինչ ստացվեց ինչպես արևմտյան ֆիլմերում․ ծանոթության առաջին իսկ օրը ժամադրվեցին, սրճարանում մի քանի ժամ «իրար խելք կերան» ու երեկոյան միասին հայտնվեցին անկողնում։ Իրեն հատուկ ոճը չէ բլիցը, բայց այս անգամ այդպես ստացվեց։

Կես տարի․․․ճանաչողական առումով գրեթե ոչինչ չի ավելացել առաջին հանդիպումից հետո։ Միայն պարբերաբար կրկնվող կրքոտ երեկոներ։ Ու չգիտես ինչու, հիմա իրեն խաբվածի պես է զգում այդ «Ես քեզ պե՞տք եմ»-ից։ Ինչո՞ւ են կանայք միշտ վիժեցնում հարաբերություններն իրենց այդ ամփոփիչ հարցերով։ Տղամարդիկ էլ՝ խրտնում․․․

Հրաժեշտի բարիգիշերախառը համբույրն էլ շատ ի միջի այլոց ստացվեց։ Հիմա էլ սա՝ «իհարկե»-ի պոչին կպած հանգիստ չի տալիս։ Դե, կարծես թե վատ բան չի էլ ասել, բայց ինչո՞ւ Կարինեի աչքերը խոնավացան։ Ուրիշ ի՞նչ պիտի ասեր։ Հո չէ՞ր ասելու, որ․ «Չգիտեմ՝ շատ եմ կապվել, դրա համար եմ քեզ հետ անկողին մտնում, թե՞ քեզ հետ եմ քնում՝ դրա համար եմ կապվել»։ Չգիտեմ․․․

Հրաչ Նազոյան

Դիտվել է 6358 անգամ

25.09.2025
–Չեմ կարող չնայել ու չհիանալ Ձեր դեմքի խաղաղությամբ, նուրբ դիմագծերով, խոշոր աչքերով ու այդ պսպղուն հայացքով,–շուտասելուկի պես արտաբերեց սեղանին մոտեցած երիտասարդը, որն այդ խոսքերը, կարծես, նախօրոք մի քանի անգամ պարապել էր։

25.02.2025
Թվաց, թե աղջիկը զգաց այդ ամենը, կիսադեմով հպանցիկ հայացք գցեց իր կողմը, բայց անմիջապես էլ շրջվեց։ Ու դժվար էր համակերպվել իրողությանը, որ այդքան հոգեհարազատ մարդիկ իրականում միմյանց անծանոթ են։

28.01.2025
Փակեց ինստագրամյան էջը, որը մեկ րոպեով՝ ինչ կա–չկայի համար էր բացել, բայց հիսուն րոպե է՝ չի կտրվում։ Ու ի՞նչ։ Դատարկություն։ Չէ, թերթած էջերին չի վերաբերում։ Դատարկություն զգաց իր ներսում։

02.12.2020
Աղջիկը քայլում էր ճանապարհի երկայնքով՝ գեղեցիկ, ինչպես փերի: Հանկարծ նկատեց, որ իրեն հետեւում է մի երիտասարդ:

10.07.2020
Աղջիկն, իրոք, շփոթվեց, բառեր չգտավ ասելու։ Իսկ մտքում հնչում էին րոպեներ առաջ արտաբերած իր խոսքերը․ «Բոլոր լավ և վատ բաներն էլ մի օր վերջանում են»։

25.11.2019
«Ես քեզ պե՞տք եմ»,- Կարինեի անսպասելի այս հարցը մեխվել ու բաց չէր թողնում։